21 marca to Światowy Dzień Poezji – ustanowiony przez UNESCO jesienią 1999 roku. Najważniejsze uroczystości tego święta odbywają się w Paryżu. Celem tego dnia jest popularyzacja czytania, pisania, publikowania i nauczania poezji na całym świecie. UNESCO oświadczyło, że ten dzień ma „dać nowy impuls, aby docenić poezję oraz poprzeć krajowe, regionalne i międzynarodowe ruchy poetyckie”. Wcześniej Dzień Poezji był obchodzony 5 października. W drugiej połowie XX wieku obchodzono go 15 października, w dniu urodzin starożytnego poety – Wergiliusza. W wielu krajach dalej obchodzi się to święto w październiku lub w listopadzie. Natomiast w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie kwiecień jest miesiącem poezji.
Trudno jest zdefiniować poezję. Każdy może odczuwać inaczej. Celną jest wypowiedź Iriny Bokovej, Generalnej Dyrektor UNESCO : „Każdy wiersz jest unikalny, ale każdy odzwierciedla uniwersalne ludzkie doświadczenie, kreatywność przekraczającą wszelkie granice, w stałej afirmacji ludzkości jako jednej rodziny”. Sami poeci od wieków próbowali określić poezję i jej rolę. Oto kilka cytatów:
Nikt nie zna niemożliwego
Poezja zna niemożliwe. – Marian Grześczak „Powrót do pierwotności”.
Czasem poezja przypomina rączkę niemowlęcia
chciałaby uchwycić wszystko. – Tadeusz Różewicz „Próbuje”.
Nie wiem, co to poezja, jest w niej coś z laski Mojżesza:
strumień dobędzie ze skały, umie zabijać i wskrzeszać. – Władysław Broniewski „Robotnik z Radomia”.
Nie ten wiersz dobry, co dobrze zabawi,
lecz który dobra chociaż trochę sprawi. – Wiktor Gomulicki „O wierszach”.
I jeszcze na koniec jedno z najsłynniejszych zdań, które pada w „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza :
Wielka poezja, będąc wielką i będąc poezją, nie może nie zachwycać nas, a więc zachwyca.
Katarzyna Grzegorczyk
